Το περασμένο Καλοκαίρι τα media υποδέχονταν με τρελό ενθουσιασμό τις ανακοινώσεις του Ηλία Μόσιαλου για το κλείσιμο της ΕΤ1. Κόντρα στο ρεύμα υποστηρίζαμε πως η ΕΡΤ με τα κέρδη προ φόρων ύψους 30 εκατ. ευρώ το 2010 και των 57 εκατ. ευρώ το 2011, δεν είχε πρόβλημα, σε αντίθεση με την ιδιωτική τηλεόραση και τους εργαζόμενους της που βρίσκονταν μπροστά στον...
κίνδυνο της κατάρρευσης. Ποιος θα φανταζόταν, πχ το 2008, πως 4 χρόνια αργότερα το Mega θα έκανε αγώνα δρόμου για να βρει 25 εκατ. ευρώ για να μπορέσει να …επιβιώσει.
Η νέα ηγεσία του υπουργείου Επικρατείας (Σίμος Κεδίκογλου) δείχνει να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα της ελληνικής τηλεόρασης που έχει γεμίσει φθηνό τούρκικο πρόγραμμα. Η λύση έρχεται καταρχήν μέσα από την ΕΡΤ, η οποία μέσα σε δύο χρόνια (Καλημέρης, Γαμπρίτσος, Παπαγεωργίου,Ταγματάρχης, Στεφάνου) έδειξε πως μπορεί να υπάρχει ορθή οικονομική διαχείριση, αφήνοντας, δυστυχώς σε δεύτερη μοίρα τις ελληνικές παραγωγές.
Βγάζοντας “έξω” στην αγορά τα 57 εκατ. ευρώ οι ελληνικές εταιρείες τηλεοπτικών προγραμμάτων μπορούν να “ανασάνουν” και ορισμένοι εκατοντάδες να ξαναβρούν θέσεις εργασίας ή απασχόλησης, για ένα διάστημα.
Το δεύτερο σημείο, για τη σωτηρία και της ιδιωτικής τηλεόρασης μπορεί να περνάει μέσα από μια εθνική στρατηγική παραγωγής περιεχομένου, με συμπαραγωγές και με τη μετάδοση δορυφορικού προγράμματος που θα προέρχεται από την ιδιωτική και την κρατική τηλεόραση.
Αλλά δεν είναι αυτή η τελική λύση. Αν για παράδειγμα ο κόσμος δεν αποκτήσει ξανά εισόδημα, τα λουκέτα θα είναι αναπόφευκτα. Θα μπορούσε να αναζητήσει όμως η κυβέρνηση τη διαδρομή του χρήματος των πλούσιων διαφημιστών που άφησαν τρύπες στα media, χωρίς να έχουν καμία επίπτωση!
Πηγή:Typologies
